"Dickens + MP3 + Balzac + JPG" – oto wzór na powieść "Historia moich zębów", podany w posłowiu przez jej autorkę, Valerię Luiselli. Już na tej podstawie można stwierdzić, że to dziwaczna książka, która musiała powstać w niecodziennych okolicznościach. "Historia moich zębów" została napisana na zlecenie Galerii Jumex w Meksyku, finansowanej przez rozlewnię soków Jumex. To, co początkowo miało być tekstem towarzyszącym wystawie, przeistoczyło się w powieść w odcinkach, czytaną pracownikom fabryki raz w tygodniu. Reakcje na kolejne rozdziały nagrywano i przekazywano autorce, która odsłuchiwała uwagi i pod ich wpływem pisała kolejne odcinki. W efekcie powstała niezwykła powieść, w której nieprawdopodobna historia niejakiego Szosy rozgrywa się w prawdziwych miejscach miasta Meksyk.

Couchsurfing... Surfowanie kanapowe? Idea couchsurfingu to w skrócie możliwość skorzystania z bezpłatnego noclegu lub gościnności innej osoby, nawet na drugim końcu świata. A couchsurfing w Iranie? To musi być coś strasznego. Większość z nas uważa Iran za bardzo niebezpieczne miejsce, gdzie cywile są terroryzowani przez policję i żyją w ciągłym strachu. Czy tak jest rzeczywiście? Na to pytanie świetnie odpowiada książka "Couchsurfing w Iranie. (Nie)codzienne życie Persów". Niemiecki dziennikarz Stephan Orth zabiera nas w niesamowitą podróż, podczas której przełamuje prawie wszystkie stereotypy na temat Iranu i jego mieszkańców.

Tak jak zapowiadaliśmy, dzisiaj mamy dla Was recenzję książki „Otoczeni przez idiotów” Thomasa Eriksona. Za przykuwającym oko tytułem chowa się jednak książka poruszająca trudny temat nawiązywania relacji z innymi ludźmi. Każdemu chyba znane są cztery typy osobowości – choleryk, sangwinik, flegmatyk i melancholik. Autor przypisuje każdemu z typów odpowiadający mu kolor, więc mamy czerwoną, żółtą, zieloną i niebieską osobowość. Czy pamiętacie, czym się charakteryzują? Dzięki tej książce już nigdy nie zapomnicie.

Dzisiaj chcielibyśmy Wam polecić książkę Anny Kańtoch "Czarne", której akcja rozgrywa się w trzech płaszczyznach czasowych: w 1893, 1914 i 1935 roku. Główną bohaterką, a zarazem narratorką powieści jest bezimienna kobieta, którą poznajemy w trakcie pobytu w sanatorium dla nerwowo chorych. Tytułowe Czarne to miejscowość, do której jako dziecko przyjeżdżała każdego roku razem z rodzicami i braćmi. Letnisko kojarzy jej się z beztroskim dzieciństwem i tylko ten czas wydaje się mieć dla niej znaczenie. Czarne to również miejsce zbrodni – pewnego upalnego lata zamordowano tam Jadwigę Rathe, warszawską aktorkę, która spędzała urlop razem z rodziną narratorki.

Reportaż Jana Błaszczaka "The Dom: nowojorska bohema na polskim Lower East Side" ma swoje źródło w jednej enigmatycznej wypowiedzi Andy'ego Warhola. Słynny artysta wspomniał tylko, że był na koncercie zespołu The Velvet Underground w klubie The Dom. Polska nazwa lokalu tak bardzo zaintrygowała Błaszczaka, że w końcu pojechał do Nowego Jorku przeprowadzić własne dziennikarskie śledztwo. Jego wyniki okazały się fascynujące. Niejaki Stanley Tolkin, polski imigrant, na początku lat 60. założył w dzielnicy East Village Stanley's Bar, który szybko stał się dość popularny ze względu na otwartość właściciela i nietuzinkową klientelę. W 1964 roku Tolkin stworzył kolejny lokal – klub The Dom – mieszczący się w piwnicy Polskiego Domu Narodowego przy St. Mark’s Place.

Co robić, gdy nastolatek traktuje dom jak hotel i łamie ustalone reguły? Dziś podzielimy się z Wami opinią na temat książki duńskiego pedagoga Jespera Juula. "Nastolatki. Kiedy kończy się wychowanie?" to niewielki poradnik, który porusza wielkie tematy. Bądź sparingpartnerem dla swojego dziecka - już to jedno zdanie z okładki wiele tłumaczy. Juul uważa, że gdy dzieci kończą 10 lat - wchodzą już w wiek nastoletni. Tego momentu rodzice nie powinni przegapić, bo 4 lata później na wychowanie będzie niestety za późno. Co jest najważniejsze w relacji z nastolatkiem?