Douglas Stuart wychowywał się jako najmłodszy z trójki rodzeństwa w szkockim Glasgow lat 80. XX wieku - mieście doświadczonym dużą falą bezrobocia, spowodowaną restrykcyjnymi reformami rządu Margaret Thatcher. Ten trudny czas stał się dla Stuarta inspiracją do napisania debiutanckiej, niezwykle osobistej powieści pt. "Shuggie Bain". Tytułowym bohaterem książki jest wrażliwy chłopiec, wyraźnie nieprzystosowany do pełnego szorstkości i wulgarności środowiska klasy robotniczej, w którym przychodzi mu żyć. Shuggie doświadcza rówieśniczej pogardy i przemocy, nie odnajduje też spokoju w domu. Familia Bainów, borykająca się z problemami finansowymi i alkoholizmem matki chłopca, chyli się ku rozpadowi.

Małym miasteczkiem w Teksasie wstrząsa makabryczna zbrodnia. Nieznany sprawca uprowadził młodą dziewczynę i pogrzebał ją żywcem. Dramatyzmu całej zbrodni dodaje fakt, że morderca transmituje całe zdarzenie na żywo w internecie. Mieszkańcy oraz policja obserwują agonię dziewczyny, niestety wszyscy są bezradni. Do pomocy w odnalezieniu dziewczyny i schwytaniu mordercy zostają oddelegowani dwaj pracownicy FBI – agent specjalny Tatum Gray i konsultantka policyjna Zoe Bentley. Ich zadaniem jest stworzenie profilu psychologicznego mordercy. Zoe po zapoznaniu się ze sprawą uważa, że mają do czynienia z seryjnym mordercą. Tym bardziej, że sprawca nazwał swoją zbrodnię "Eksperymentem numer 1".

Seryjny morderca, dewiant, psychopata, manipulator - poeta, pisarz, wrażliwiec, ulubieniec mediów. W tak dwojaki sposób można opisać głównego bohatera nowej powieści Maxa Czornyja - "Jestem mordercą". Tym razem autor skupił się na historii najbardziej znanego oprawcy z Austrii. Jack Unterweger dał się poznać opinii publicznej dwa razy. Za pierwszym razem jako niespotykany talent literacki, który w momencie wydania swojej autobiograficznej powieści, siedział w więzieniu za morderstwo. Społeczeństwo poruszone jego historią dało mu szanse na wcześniejsze zakończenie wyroku. Za drugim razem, gdy zasiadł na ławie oskarżonych, celem procesu było udowodnienie, że jest winny jedenastu morderstw dokonanych na prostytutkach. W tym wypadku opinia publiczna nie była tak łaskawa i wydała na niego wyrok.

Adam Ragiel to najsłynniejszy polski balsamista, założyciel Polskiego Centrum Balsamacji i Tanatokosmetologii oraz wybitny technik sekcyjny. W książce Magdaleny Rigamonti "Bez strachu. Jak umiera człowiek" opowiada o swojej pracy, uchylając tym samym – dosłownie i w przenośni – wieka trumny. Pozwala nam wniknąć w rzeczywistość, która prawdopodobnie w większości z nas budzi lęk i niechęć. W wywiadzie-rzece Ragiel opowiada o tym, co dzieje się z ciałem człowieka po śmierci, objaśnia wszystkie procesy fizjologiczne zachodzące w organizmie, ale przede wszystkim mówi o czynnościach związanych z balsamacją zwłok i przygotowaniem zmarłego do pochówku.

"Cukry" Doroty Kotas to książka, której nie da się zaszufladkować. Autorka niepostrzeżenie przechodzi z narracji powieściowej w osobisty esej i płynnie przeplata biograficzne fakty z czystą kreacją. Kilkakrotnie rozbija też ramy opowieści, zwracając się bezpośrednio do czytelnika. Całość dodatkowo komplikuje fakt, że bohaterka "Cukrów" nazywa się Dorota Kotas i jest pisarką, przez co przy każdym zdaniu zastanawiamy się, czy opowiada autorka, czy może postać literacka, i jakie są między nimi relacje. Na poziomie zdarzeń "Cukry" to opowieść o kolejnych miejscach, w których autorka/bohaterka mieszkała na przestrzeni swojego życia. Wspomina swój rodzinny dom w Garwolinie, z którego chciała jak najszybciej uciec oraz trudne relacje z rodzicami. Barwnie i szczegółowo opisuje kolejne mieszkania w Warszawie, ekscentrycznych gospodarzy, współlokatorów i wszelkie zwierzęta domowe.

W opuszczonym budynku na terenie elitarnej szkoły średniej Westmont, podczas nocnej zabawy zostaje zamordowanych dwoje nastolatków. O tę brutalną zbrodnię oskarżono jednego z nauczycieli Charlesa Gormana, po tym jak podczas śledztwa w jego domu znaleziono zapiski, w których szczegółowo opisał całą zbrodnię. To było rok temu - teraz rekonstruktor sądowy Rory Moore i jej partner - psycholog sądowy Lane Phillips próbują odkryć prawdę. Morderca nastolatków w chwili aresztowania próbował popełnić samobójstwo skacząc pod pociąg, a pozostali uczniowie, którzy brali udział w tej zabawie i przeżyli, wracają do opuszczonego domu i popełniają samobójstwa.