Sięgając po "Strefę mroku" Nony Fernandez, sięgacie po książkę bardzo specyficzną i wyjątkową. To reportaż/nie-reportaż, wspomnienie/nie-wspomnienie. To historia bardzo osobista, ukazująca, jak silnie pokoleniowe traumy są w stanie się na nas odbić. Jak bardzo jakaś historia może do nas przylgnąć, jak potężny wpływ na nasze życie mają wydarzenia, w których nawet nie uczestniczyliśmy. W ,,Strefie mroku'' nie ma głównych bohaterów – wszyscy są tak samo ważni, tak samo wplątani w morderczą pajęczynę, która spowiła Chile wraz z rządami Pinocheta. Morales, żołnierz Sił Specjalnych, przytłoczony wyrzutami sumienia, udaje się do siedziby opozycyjnej gazety, żeby udzielić wywiadu. Wyznać, co zrobił i kiedy; kogo zabił, kto już nie wróci do domu. I gdzie powinny być szczątki. Jego zdjęcie ozdobi okładkę wraz z najważniejszą informacją: TORTUROWAŁEM.
Anna Kańtoch powraca! Po znakomitej trylogii z emerytowaną policjantką Krystyną Lesińską przyszedł czas na kolejną, trzymającą w napięciu historię. Leon Cichy jest popularnym autorem kryminałów. Do tej pory wszystko w jego życiu układało się wręcz idealnie. Poślubił swoją gimnazjalną miłość, kupił dom na wsi, a jego ostatnia książka okazała się hitem. Ten sielankowy obraz zaczyna nieco blaknąć, kiedy żona postanawia odejść od Leona, nie podając żadnej konkretnej przyczyny. Gdy po jakimś czasie mężczyzna poznaje na wakacjach młodą dziewczynę Julię, bez namysłu bierze z nią ślub. Szczęście pary burzy jednak niespodziewany wypadek, w wyniku którego Leon traci wzrok. Od teraz może polegać jedynie na Julii, która wydaje mu się jednak inną osobą. I nie chodzi tu o zmianę w jej charakterze czy nastawieniu. Cichemu wydaje się, że opiekuje się nim całkiem obca kobieta, podająca się za Julię. A to dopiero początek tajemniczych zdarzeń, z którymi przyjdzie mu się zmierzyć.
Po sukcesie "Baśni o wężowym sercu", która przyniosła Radkowi Rakowi nagrodę Nike w roku 2020, autor nie oglądał się na literackie mody i poszedł własną drogą. Pierwsza część cyklu „Agla” to bowiem pełnokrwista powieść fantasy – taka z magią, fantastycznymi istotami i wieloma innymi emblematami gatunku. Krytycy i publicyści tym razem nie będą mogli już udawać, że mamy do czynienia z literaturą głównego nurtu, która tylko flirtuje z fantastyką, jak w przypadku poprzedniej książki Raka. I bardzo dobrze, ponieważ talent i umiejętności tego pisarza wykraczają poza gatunkowe ramy i towarzyszące im stereotypy. "Agla" to klasyczna bildungsroman – główna bohaterka, Sofja Kluk, dojrzewa i zmienia się na naszych oczach w obliczu kolejnych wyzwań i ciosów, po których coraz trudniej się podnieść. Najpierw mierzy się z nieoczekiwaną samodzielnością, kiedy daleka podróż jej ojca, wykładowcy uniwersytetu, przedłuża się bez żadnych konkretnych wieści. Decyzją władz uczelni Sofja trafia pod opiekę czarodziejki, która otwiera przed nią zupełnie nowy świat – intelektualny i emocjonalny.
Opowieść o życiu Billy’ego Pilgrima towarzyszy mi od prawie czterdziestu lat. Jedno z najważniejszych dzieł antywojennych przeczytałam pierwszy raz w liceum. Potem wracałam do powieści Kurta Vonneguta kilka razy. Gdy zobaczyłam komiksową adaptację tego klasycznego dzieła, byłam prawie pewna, że nie będzie udana. Na wszelki wypadek nie czytałam żadnych o niej opinii. Okazało się jednak, że scenarzysta Ryan North, nagrodzony Eisnerem za „How to Invent Everything” oraz rysownik Albert Monteys, nominowany do Eisnera za „¡Universo!”, poradzili sobie świetnie. „Rzeźnia numer pięć, czyli krucjata dziecięca” wiernie oddaje specyficzny styl Vonneguta - w komiksie pojawiają się wszystkie ważne wątki powieści, a przeskoki czasowe są wyraźnie zaznaczone. Wojna, podróże na inną planetę i czasy powojenne.
Córka pastora, Catherine Lamb zostaje znaleziona martwa w swoim mieszkaniu. Gdy śledczy docierają na miejsce zdarzenia, są zszokowani brutalnością tej zbrodni. Ofiara została bowiem uduszona i zgwałcona, a ciało kobiety zostało pozbawione krwi. Do śledztwa włącza się dwójka agentów FBI - Zoe Bentley i Tatum Gray, którzy od lat podążają za seryjnym mordercą Rodem Gloverem. W sposobie działania jednego ze sprawców dopatrują się wielu podobieństw do poprzednich zbrodni Glovera.
