Według aktualnych policyjnych statystyk, rocznie w Polsce ginie bez śladu około 13 tysięcy osób, w tym około 2 tysięcy małoletnich. Osoby, które udaje się odnaleźć, stanowią zaledwie 10 procent tej liczby. Co zatem dzieje się z resztą? Jakie były ich losy? Tego właśnie, w reportażu "Urwane ślady" próbuje się dowiedzieć dziennikarz śledczy Janusz Szostak. Autor wraca do najgłośniejszych spraw, które wstrząsnęły całą Polską, takich jak zaginięcie Iwony Wieczorek czy Anny Garskiej, których ciał do tej pory nie udało się odnaleźć. Przypomina historię Krzysztofa Olewnika, którego porwanie i śmierć w dalszym ciągu skrywa wiele tajemnic, a główni sprawcy prawdopodobnie wciąż pozostają na wolności.
"Jeśli masz właściwe podejście i dobry plan i nie boisz się zaryzykować, to nic nie będzie dla ciebie nieosiągalne - nawet Mars". Być może łatwo tak powiedzieć, a trudniej wdrożyć w życie. Bo dobry plan, odrobina ryzyka i otwartość na pomoc innych ludzi okazały się zbawienne w życiu Maye Musk. Z okładki jej inspirującej biografii spogląda na mnie dojrzała kobieta, z intrygującym spojrzeniem i charakterystycznymi siwymi włosami. Wydawać by się mogło, że jej życie było jedną wielką sielanką i jednym wielkim sukcesem. Nic bardziej mylnego. Gdy zaczynałam czytać tę książkę, wiedziałam jedynie, że Maye Musk to mama słynnego Elona Muska. Ona jednak była już sławna zanim świat poznał jej syna.
19 kwietnia 2019 roku David i Louis Turpinowie zostali skazani na dożywocie przez Sąd Najwyższy Riverside, za znęcanie się w wyjątkowo okrutny sposób nad dwanaściorgiem swoich dzieci. Postawiono im łącznie 50 zarzutów w tym: stosowanie tortur, bezprawne uwięzienie, świadome okrucieństwo, głodzenie, a ojcu dodatkowo zarzut molestowania seksualnego. Horror dzieci trwał najmniej 9 lat, do czasu aż 17–letnia wówczas Jordan, 14 stycznia 2018 roku wymknęła się nad ranem z domu i wezwała pomoc dla siebie i swojego rodzeństwa. Gdy policjanci przyjechali na 160 Muir Woods Road i zobaczyli po raz pierwszy Jordan, myśleli, że mają do czynienia z dziesięcioletnią dziewczynką. Była bardzo wychudzona, a jej skórę pokrywała warstwa czarnego brudu. To, co zobaczyli po wejściu do domu było przerażające.
Wyjątkowo krótka, ale jakże treściwa powieść "Suka" kolumbijskiej autorki Pilar Quintana ma w sobie coś takiego, co bardzo trudno nazwać. Główna bohaterka, Damaris prowadzi zwykłe, choć smutne i trudne życie - nie może mieć dzieci i właściwie pogodziła się już z faktem, że nie będzie matką. Mieszka z mężem na kolumbijskim wybrzeżu Pacyfiku, a w jej życiu cały czas obecna jest bieda i głód. Ta codzienność, choć zupełnie inna niż nasza, nie budzi w czytelniku żadnych większych emocji. Niczym niezwykłym nie jest również pojawienie się w życiu młodej kobiety małej suczki, choć to właśnie więź tworząca się między nimi jest najważniejszym elementem historii. To wszystko odnosi się jednak do pierwszej warstwy historii - tej bardziej oczywistej.
