To miejsce, które sobą się wypełnia - „Własny pokój” Virginii Woolf. Kiedy w roku 1929 roku Virginia Woolf opublikowała esej „Własny pokój”, nikt się nie domyślał, że książka stanie się już wkrótce jednym z mitów założycielskich rodzącego się z wolna feminizmu. Nikt nie przeczuwał, że ta czuła opowieść o kobiecym smutku i poczuciu niesprawiedliwości odbije się tak szerokim echem. Jedenaście lat po wydaniu książki Virginia Woolf wypchała kieszenie swego płaszcza ciężkimi kamieniami i skoczyła w gwałtowny nurt rzeki Ouse. Jej ciało wyłowiono po miesiącu. Znacznie dłużej szukano odpowiedzi na olśniewające pytania postawione w książce. Dowód, że jej zbyt krótkie życie pozostawiło w literaturze ślady, których nie sposób już wymazać.

W dniu 28 września, po długiej, ponad półrocznej przerwie spowodowanej pandemią, odbyło się kolejne spotkanie w ramach Dyskusyjnego Klubu Książki. W zastępstwie za Beatę Szymczak dyskusję prowadził Bartłomiej Majzel. W spotkaniu, poza prowadzącym, udział wzięło 7 osób.

Zostaliśmy uwiedzeni przez ideę postępu bez wolności, zakładamy, że postęp zawsze oznacza więcej wolności, a to nieprawda – media społecznościowe to postęp, ale jednocześnie oznaczają one, że mamy coraz mniej wolności, bo przy pomocy mediów społecznościowych wyzbywamy się własnej prywatności – mówi słynny australijski pisarz, historyk i filmowiec Richard Flanagan, potomek irlandzkich zesłańców, w wywiadzie dla Newsweeka.