Jak wyglądałby świat, gdyby nie było Adolfa Hitlera? Jak potoczyłaby się historia świata, gdyby Krzysztof Kolumb nie odkrył Ameryki? Jak wyglądałyby losy Polski, gdyby nie doszło do zaborów, a złoty wiek naszego kraju trwał do dziś? Ludzie od zawsze zastanawiają się, co by było gdyby. Na te pytania nie znam odpowiedzi, ale po przeczytaniu książki "Odwet" wiem już, jak powstaje historia alternatywna, a w takiej historii może zdarzyć się wszystko. Debiut literacki Krystiana Manieckiego to powieść science fiction opowiadająca o polskim Wrześniu 1939, który przebiega zupełnie inaczej, niż znamy go z historii. Inaczej też wygląda Europa po zakończeniu II wojny światowej. A wszystko dzięki wymyślonej i wyprodukowanej już na początku wojny polskiej wunderwaffe.

Czwórka przyjaciół wybiera się na trzydniową górską wycieczkę po Beskidzie Niskim. Chcą w ten sposób uczcić zbliżający się ślub Michała. Artur, jego najlepszy przyjaciel, organizuje dla nich wyprawę "Szlakiem beskidzkich duchów i upiorów", która zakończyć ma się wieczorem kawalerskim w górskim kurorcie. Wyprawa owiana jest tajemnicą, wszyscy uczestnicy przed rozpoczęciem wędrówki muszą podpisać klauzulę poufności. W sierpniowy poniedziałek cała czwórka wkracza na malowniczy górski szlak. Wycieczka zapowiada się niesamowicie, dzień jest piękny i nie zapowiada niczego, co się później wydarzy.

Cerro Rico de Potosi to ogromna góra w Boliwii, która stanowi naturalne złoże tysięcy ton srebra, ołowiu, cyny i cynku. Jest to również miejsce pracy setek tysięcy górników, ich żon i dzieci, którzy każdego dnia ryzykują swoje życie i zdrowie. Bez umów, sprzętu, świadczeń, za minimalne wynagrodzenie, które ledwo pozwala im przeżyć. Uwiązani, bez perspektyw, w biedzie, strachu i przemocy - to współczesny opis legalnego niewolnictwa. "Potosi. Góra, która zjada ludzi" Andera Izagirre to reportaż, który ma swoją bohaterkę - Alicię. Gdy poznajemy dziewczynę ma raptem czternaście lat i właśnie kończy swoją nocną zmianę w kopalni. Wykonuje pracę, za którą nikt jej nie płaci, bo jej rodzina, według spółdzielni, dla której pracuje, ma długi. Nie może odejść. Po nocnej zmianie jej dzień dopiero się zaczyna.

O podróżach w czasie pisało już wielu twórców w wielu rozmaitych konwencjach. W książce "Zanim wystygnie kawa" japoński autor Toshikazu Kawaguchi podejmuje ten nieco ograny temat na swój własny sposób. Autor zabiera swoich czytelników do małej kawiarni w Tokio, która – oprócz standardowych usług – oferuje również podróże w czasie. Oczywiście informacja o możliwości przenoszenia się w przeszłość lub przyszłość krąży wśród mieszkańców bardziej jako miejska legenda, ale nie brakuje chętnych, którzy chcą się przekonać, czy jest to możliwe. Podróż w czasie wiąże się jednak z koniecznością przestrzegania kilku istotnych reguł, z których najważniejszą jest to, aby wrócić do teraźniejszości zanim podana przez kelnerkę kawa wystygnie.

"Zawirowania" to autobiograficzny komiks, dzięki któremu jego autorka, Tillie Walden, została jedną z najmłodszych w historii laureatek prestiżowej nagrody Eisnera. Jej kariera pokazuje, że nie było to wyróżnienie na wyrost, a same "Zawirowania" to wciąż doskonała powieść graficzna. Walden opowiada w niej o świecie łyżwiarstwa figurowego, którego była częścią jako nastolatka. Jej życie składało się wówczas z wczesnego wstawania, wyczerpujących fizycznie i mentalnie treningów na lodowisku oraz nieustającej rywalizacji z rówieśniczkami. W międzyczasie Walden dorastała, dystansując się od łyżwiarstwa i dryfując w kierunku sztuki i rysowania.

Bohaterka powieści "Nigdy, nigdy, nigdy" odkąd pamięta, pewna była jednej rzeczy - nie chce mieć dzieci. Trwa w tym przekonaniu przez wiele lat swojego dorosłego życia i to mimo oczekiwań ze strony rodziny i znajomych, mimo braku zrozumienia ze strony byłych już partnerów, mimo presji wywieranej przez społeczeństwo. Obserwuje jak znajomi zakładają rodziny, wyprowadzają się, przewartościowują swoje życie, oddalają się od siebie. A ona chce żyć w zgodzie ze swoimi przekonaniami. Gdy poznaje Philipa, już na początku związku ustalają, że nie będą mieć dzieci i będą żyć własnym życiem. Wszystko jest dobrze do momentu, gdy jej najlepsza przyjaciółka, Anniken, zachodzi w ciążę.