O podróżach w czasie pisało już wielu twórców w wielu rozmaitych konwencjach. W książce "Zanim wystygnie kawa" japoński autor Toshikazu Kawaguchi podejmuje ten nieco ograny temat na swój własny sposób. Autor zabiera swoich czytelników do małej kawiarni w Tokio, która – oprócz standardowych usług – oferuje również podróże w czasie. Oczywiście informacja o możliwości przenoszenia się w przeszłość lub przyszłość krąży wśród mieszkańców bardziej jako miejska legenda, ale nie brakuje chętnych, którzy chcą się przekonać, czy jest to możliwe. Podróż w czasie wiąże się jednak z koniecznością przestrzegania kilku istotnych reguł, z których najważniejszą jest to, aby wrócić do teraźniejszości zanim podana przez kelnerkę kawa wystygnie.

W krótkiej, podzielonej na cztery rozdziały powieści, Kawaguchi przedstawia historie bohaterów, którzy z różnych powodów postanawiają przenieść się w czasie. I choć – wedle kolejnej zasady – ich działania nie będą miały wpływu na teraźniejszość, to są zmotywowani, aby powrócić do konkretnej chwili ze swojego życia i zachować się w niej zupełnie inaczej. Nieco filozoficzna, słodko-gorzka powieść jest zbiorem prawd uniwersalnych, które odbiorca odkrywa, poznając poszczególne historie. Kawaguchi stosuje specyficzny styl narracji, w którym realizm magiczny przeplata ze szczegółowymi opisami wnętrza kawiarni, elementów ubioru czy też wyglądu bohaterów, mniejszą uwagę przywiązując do przedstawienia ich psychologii czy świata wewnętrznego. Nie zmienia to jednak faktu, że całość, poruszająca trudne tematy związane z rozstaniem, tęsknotą czy po prostu codziennymi problemami, skłania odbiorcę do refleksji nad życiem i nad tym, co w nim jest najważniejsze.

J. Plata-Malik