Ciekawa świata, sprytna, zaradna, potrafiła dobrze wróżyć. Ciągnęło ją do "liter", więc znalazła sposób, by nauczyć się pisać i od tamtej pory ciągle pisała. Papusza – cygańska poetka, której data i miejsce urodzenia nie są do końca znane, ale wiemy, że urodziła się na początku XX wieku. Od najmłodszych lat żyła w drodze z Cyganami wołyńskimi. Losy Papuszy, czyli Bronisławy Wajs, możemy poznać dzięki reportażowi Angeliki Kuźniak "Papusza". Materiały, które udało się autorce zebrać – dzienniki poetki, korespondencje z Jerzym Ficowskim, Julianem Tuwimem, nagrania rozmów – sprawiły, że poetka opowiedziała nam historię swojego życia właściwie własnymi słowami.

Papusza żyła w trudnych czasach - przetrwała dwie wojny, w tym drugą na Wołyniu. Niestety po II Wojnie Światowej jej życie nie było lżejsze. Rozdarcie pomiędzy miłością do tradycji i kultury cygańskiej, a pisaniem, doprowadziło ją do choroby. Wygnanie, niemożność znalezienia własnego miejsca, brak możliwości podróżowania sprawiły, że załamała się i przestała pisać. Jednak książka Angeliki Kuźniak, to nie tylko zbiór tragicznych zdarzeń, które spotkały Papuszę. To także opowieść o niesamowicie silnej kobiecie, która pomimo wielu przeciwności potrafiła czerpać radość z małych rzeczy. "Nie pisz wierszy, bo będziesz nieszczęśliwa. A ja pisałam jak ta głupia i stało się teraz, że nigdzie nie należę".

E. Równicka