Kiedy widzisz w kinie albo na ekranie telewizora wspaniałego aktora, to prawdopodobnie myślisz sobie o tym, jaki jest doskonały, jak świetnie gra swoją rolę... Nie zastanawiasz się nad jego ludzkimi rozterkami, wątpliwościami i kłopotami. Ksiądz Jan Kaczkowski, Rahim z Paktofoniki, Mietek Kosz, Tomek Beksiński – to kilka z najważniejszych postaci, w jakie wcielił się Dawid Ogrodnik. To aktor, który mistrzowsko dobiera swoje role, na planie jest skupiony, przygotowuje się długo i wnikliwie, szuka nietuzinkowych środków wyrazu. "Bez autocenzury. Dawid Ogrodnik pierwszy raz o sobie" to rozmowa Dawida Ogrodnika z Damianem Jankowskim. To bardzo szczera wymiana myśli i opowieści. Aktor pozwala nam zajrzeć za kulisy filmowego i aktorskiego świata. Świata nierzadko trudnego, brutalnego i wyniszczającego.

Ogrodnik opowiada o niełatwym dzieciństwie, swojej edukacji, ciężkich latach w Akademii Teatralnej i bezwzględnym świecie filmu. W intymnej rozmowie tłumaczy, jak trudno było mu postawić granicę między grą a życiem, i jak wyglądało jego życie poza planem filmowym. Mówi o nałogach, mobbingu, szukaniu swojego miejsca i wychowywaniu córki, której pojawienie się na świecie zmieniło wszystko. Z rozmowy wyłania się dorosły facet, który po latach terapii potrafi już postawić granice, trzymać dystans i wybierać świadomie. Przeczytałam w opiniach o książce, że Dawid Ogrodnik jest za młody na biografię. "Koniec gry" jednak biografią nie jest. To raczej próba rozliczenia się aktora z samym sobą, a dla miłośników jego niewątpliwego talentu – gratka pełna anegdot i tajemnic z planów filmowych. Bardzo polecam.

K. Pluta