Gdy poznajemy Dorotę, Michała i Kasię, trójkę najlepszych przyjaciół - są po trzydziestce i każdy na innym etapie życia. Pomimo różnic w charakterze i poglądach, mimo odległości między nimi, ciągle utrzymują kontakt, wiedzą o sobie wszystko i mogą bezgranicznie na sobie polegać. W końcu jest to przyjaźń do grobowej deski - idealna, której nie każdy doświadcza, ale wielu zazdrości. W "Książce o przyjaźni" Macieja Marcisza towarzyszymy tej trójce przyjaciół. Poznajemy ich jako nastolatków, którzy w poszukiwaniu miłości natrafiają na siebie. Obserwujemy jak ta znajomość się rozwija i staje się coraz poważniejsza.

Śledzimy jak dorastają, szukają nowych doświadczeń, próbują określić kim są i czego pragną. Wszystko to przy jednoczesnym, ciągłym pielęgnowaniu wyjątkowej więzi, którą nazywamy przyjaźnią. W tej opowieści nie doświadczymy spektakularnych wydarzeń, ale zwykłą prozę życia. Wszystko to okraszone lekkim humorem, ciekawymi spostrzeżeniami i nostalgicznymi wspomnieniami. Maciej Marcisz ma talent do pisania o prostych i zwykłych rzeczach, bez patetyzmu i niepotrzebnego ubarwiania. W jego bohaterach bez problemu odnajdujemy siebie lub swoich znajomych. „Książka o przyjaźni” największe wrażenie wywrze na osobach o zbliżonym do głównych bohaterów wieku, choć właściwie każdy, bez względu na wiek wyniesie coś z tej historii. W końcu każdy z nas ma lub miał przyjaciela i wie, że w życiu nic nie trwa wiecznie, a przynamniej nie zawsze toczy się po naszej myśli.

E. Równicka